در کولسیان 16:2-17 پولس رسول بیان می کند که «پس مگذاريد کسي در خصوص آنچه مي‌خوريد و مي‌آشاميد، يا در خصوص نگاه داشتن اعياد و ماه نو و روز شَبّات، محکومتان کند. اينها تنها سايه امور آينده بود، امّا اصل آنها در مسيح يافت مي‌شود.» مشابهاً رومیان 5:14 اظهار می کند «کسي يک روز را از ديگر روزها مقدّس تر مي‌شمارد؛ فردي ديگر، همه روزها را يکسان مي‌پندارد. هر‌کس در ذهن خويش کاملاً متقاعد باشد.» این متون از کتاب مقدس به روشنی بیان می کند که نگهداشتن شبات برای شخص مسیحی، موضوع آزادی روحانی است و نه فرمانی از سوی خدا. نگهداشتن شبات موضوعی است که کلام خدا به ما تعلیم می دهد که یکدیگر را داوری نکنیم. نگهداشتن شبات موضوعی است که هر مسیحی خودش باید در ذهن خود کاملاً متقاعد شود.

در فصلهای نخستین کتاب اعمال رسولان، اولین مسیحیان عمدتاً یهودی بودند. وقتی غیر یهودیان به تدریج هدیه نجات را از طریق عیسی مسیح دریافت کردند، مسیحیان یهودی، معمای غیر قابل حلی داشتند. مسیحیان یهودی کدام جنبه از شریعت موسی و سنت یهودی را باید اطاعت کنند؟ رسولان گرد هم آمدند و درباره این مسئله در شورای اورشلیم بحث کردند (اعمال 15). رای این بود: «آنان را که از غيريهوديان به‌‌سوي خدا بازمي‌گردند، زحمت نرسانيم. امّا بايد در نامه‌اي از ايشان بخواهيم که از خوراک آلوده به بت‌پرستي، بي‌عفتي، گوشت حيوانات خفه شده و خون بپرهيزند» (اعمال 19:15-20). نگهداشتن شبات جزء فرامینی نبود که رسولان ضروری دیدند بر ایمانداران غیر یهودی تحمیل شود. قابل تصور نیست که رسولان نگهداشتن شبات را برای غیر مسیحیان غافل شده باشند در صورتیکه فرمان خدا برای مسیحیان این باشد که روز شبات را نگاه دارند.

یک اشتباه رایج در مباحثه ی نگهداشتن شبات این تصور کلی است که شبات روز پرستش بود. گروهی نظیر اَدوِنتیست روز هفتم بر این عقیده هستند که خدا لازم می داند که خدمت کلیسا در روز شنبه، روز شبات برگزار شود. این چیزی نیست که فرمان شبات بود. فرمان شبات این بود که در روز شبات کار نکنید (خروج 8:20-11). هیچ جایی در کتاب مقدس این فرمان داده نشده که روز شبات، روز پرستش است. بله، یهودیان در عهد عتیق، در عهد جدید، و در روزگار نوین، شنبه را به عنوان روز پرستش بکار می گیرند، اما این ماهیت فرمان شبات نیست. در کتاب اعمال رسولان، هر زمانی که گفته شده اجتماعی در روز شبات بوده، اجتماعی از یهودیان بوده و نه مسیحیان.

مسیحیان اولیه چه روزی جمع می شدند؟ اعمال 46:2-47 به ما پاسخ می دهد «ايشان هر روز، يکدل در معبد گرد مي‌آمدند و در خانه‌هاي خود نيز نان را پاره مي‌کردند و با خوشي و صفاي دل با هم خوراک مي‌خوردند و خدا را حمد مي‌گفتند. تمامي خلقْ ايشان را عزيز مي‌داشتند؛ و خداوند هر روزه نجات‌يافتگان را به جمعشان مي‌افزود.» اگر روزی بود که مسیحیان به طور منظم جمع می شدند، روز اول هفته (یکشنبه ما) بود، نه روز شبات (شنبه ما) (اعمال 7:20؛ اول قرنتیان 2:16). به افتخار رستاخیز مسیح در روز یکشنبه، مسیحیان اولیه یکشنبه را نه به عنوان «شبات مسیحی» بلکه به عنوان روز مخصوص پرستش عیسی مسیح نگاه می داشتند.

آیا ایرادی در پرستش در روز شنبه، شبات یهودی وجود دارد؟ مطلقاً خیر! ما می بایست خدا را هر روزه پرستش کنیم، نه فقط شنبه یا یکشنبه! بسیاری از کلیساها امروزه در هر دو روز شنبه و یکشنبه خدمات دارند. در مسیح آزادی است (رومیان 21:8؛ دوم قرنتیان 17:3؛ غلاطیان 1:5). آیا یک مسیحی باید شبات را نگاه دارند بدان معنی که در روزهای شنبه کار نکند؟ اگر یک مسیحی احساس می کند که به این کار هدایت شده، باید انجامش دهد (رومیان 5:14). اما آنانیکه خواسته اند که شبات را نگاه دارند نباید آنانی را که شبات را نگاه نمی دارند داوری کنند (کولسیان 16:2). به علاوه، آنانیکه شبات را نگاه نمی دارند، نباید سنگ لغزشی شوند برای آنانیکه شبات را نگاه می دارند (اول قرنتیان 9:8). غلاطیان 13:5-15 کل موضوع را خلاصه می کند: «اي برادران، شما به آزادي فرا‌‌خوانده شده‌ايد، امّا آزادي خود را فرصتي براي ارضاي نفس مسازيد، بلکه با محبت، يکديگر را خدمت کنيد. زيرا تمام شريعت در يک حکم خلاصه مي‌شود و آن اينکه همسايه‌ات را همچون خويشتن دوست بدار. ولي اگر به گزيدن و دريدن يکديگر ادامه دهيد، مواظب باشيد که به‌‌دست يکديگر از ميان نرويد.»

منبع : gotquestions.org/Farsi